เหตุผลของการมีชีวิตอยุ่ Live & Learn
สวัสดีปีใหม่ครับทุกท่าน ในช่วงเวลาการเปลี่ยนผ่านจากปี 2011 เป็น 2012 นั้นผมได้ใช้เวลาหมดไปกับการอ่านหนังสือสองเล่ม ที่เมื่อเอาชื่อมาต่อกันแล้วกลับดูเข้ากันอย่างประหลาด
เล่มแรกคือ “เหตุผลของการมีชีวิตอยู่” ของ วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์
อีกเล่มคือ “Live & Learn” หนึ่งในหนังสือซีรีย์ยอดนิยมของ วรากรณ์ สามโกเศศ
จะขอรีวิวไปพร้อมกันเลยละกันนะครับ
หนังสือสองเล่มนี้่มีเนื้อหาเกี่ยวกับความเป็นไปของโลก ทั้งเรื่องที่เป็นข่าวอยู่ ณ ปัจจุบัน กับเรื่องบ้างเรื่องที่เป็นข่าวในวงแคบๆ ซึ่งคนทั่วไปอย่างเราๆ คงไม่เคยได้ยิน มีการสอดแทรกการค้นพบอันน่าตื่นตาตื่นใจ รวมถึงเล่าเรื่องย้อนหลังถึงที่มาที่ไปของเหตุการณ์สำคัญใจประวัติศาสตร์ แม้บ้างเรื่องอาจจะไม่ได้ดูเป็นเรื่องใหญ่หรือใกล้ตัวเรามากนัก แต่หนังสือสองเล่มนี้ก็เอามา “ย่อย” ให้สั้นๆ เพื่อให้พวกเรารับรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้นกับโลกเราทั้งในอดีกตและปัจจุบัน สิ่งนึงที่ผมชอบมากคือหนังสือเล่มนี้พยายามจะสอนให้มนุษย์ต้องเรียนรู้จากสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเพื่อนำมาพัฒนาโลกนี้ให้ดีขึ้น น่าเสียดายที่ส่วนใหญ่เราจะไม่ค่อยได้ทำเช่นนั้น
หนังสือของวันชัยนั้นอาจจะใส่คำวิพากวิจารณ์ ส่วนตัวมากกว่าหนังสือของวรากรณ์ซักหน่อย โดยเฉพาะความเรื่องที่เกี่ยวข้องกับนักการเมือง ซึ่งถ้าอ่านอย่างเป็นกลางก็ต้องบอกวว่าส่วนมากก็จะค่อนข้างจริง เพราะฉะนั้นถ้าเราเปิดใจสักนิดไม่เชียร์ข้างใดข้างหนึ่งมากจนเกินไป เราก็จะเห็นว่าบางทีประชาชนคนไทยนี่เแหละที่ตกเป็นเหยื่อของเกมส์แย่งชิงอำนาจของผู้นำสองกลุ่ม โดยยัดเยียดความิดแบ่งสีใส่ประชาชนและจับพวกเขาเหล่านั้นเป็นตัวประกันทางความคิด โดยลากเอาสถาบันหลักๆของประเทศมาเกี่ยวข้องจนเลอะเทะไปหมด
ผมเชื่อว่าทุกวันนี้แม้แต่คนเริ่ม “สงครามทางความคิด” ก็ยังหาทาง”ลง”หรือ”จบ” ให้ตัวเองไม่เจอเหมือนกัน
ในหนังสือเรื่อง “เหตุผลของการณ์มีชีวิตอยู่” มีการกล่าวถึงเรื่อง บทเรียนสงครามกลางเมืองจากศรีลังกา เมื่อประชาชน ต้องเลือกข้าง บอกตรงๆ ว่าอ่านแล้วขนลุกเลย เพราะจุดเริ่มต้นมันช่างมีความคล้ายคลังกับเหตุการณ์ปัจจุบันของไทยมาก หรือ เรื่องบาดแผลสงครามกลางเมืองในสหรัฐอเมริกา ก็มีจุดเริ่มต้นไม่ต่างกับสิ่งที่เราเผชิญอยู่ที่ประเทศไทย ณปัจจุบัน
หนังสือสองเล่มนี้ไม่ได้มีแต่เนื้อหาการเมืองนะครับ เรื่องเบาๆอย่างกำเนิดของดินสอ หรือ เรื่องปลาแซลมอน ก็มีเคล็ดความ้มาช่วยเพิ่มรอยหยักในสมองให้เราเช่นกัน
แต่
สิ่งที่หนังสือสองเล่มนี้พยายามจะบอกกับเราก็คือ
“ประวัติศาสตร์สอนให้เรารู้ว่า เราไม่เคยเรียนรู้อะไรจากประวัติศาสตร์เลย”
8/10
Cheers
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น